20 Nisan 2011 Çarşamba

Şeyini Anlatmak Zor Gelirdi Anneme

Şey…
Birçoğumuz için, birçok kez, kurtarıcı kelimelerin başında gelmiştir bu kelime.
Şey’e kabına sığmayan bir hal yüklemişizdir el birliğiyle. Her şey olabilir kendisi.  Kendi kendini tanımlar. Parmağın ucunun gösterdiği nesneyi/yeri/durumu(…) tanımlar. Adını çıkaramadığımız kimselere işaret eder. Cevabını bilmediğimiz sorularda düşünme payı sağlamak konusunda ‘ıııı…’ ile yarışabilir.
Bazen en ayıp kelime odur. Anlatmak istediğimizin çok dışına çıkar söyledikleri ya da çıkarılır da haberimiz olmaz. Bu yönüyle tehlikeli de bir kelimedir.
Kullanılması kaçınılmaz bir kelime olarak dağarcığımızda yerini almıştır. Her işte bir keramet vardır gibi bir şey bu; her şeyde bir ‘şey’ vardır.
Anlamlı ve bir o kadar anlamsız bir kelimedir. Kahramandır, düşmandır, rezildir, vezirdir… Söyleyenin niyetine uymaz birçok kez dinleyenin anladığı. Şey, söyleyenin anlattığı dinleyenin anladığıdır en nihayetinde. Yani kahramanlığı ağızdan çıktığı anla da sınırlı kalabilir, amacına ulaşıp köşesine çekildiği ana kadar da sürebilir. Karşı tarafın algısıyla doğru orantılıdır şeyin kahramanlığı. Doğru çözümlenemezse rezilliğin önünü açan anahtar olabilir.
Şey öyle bir şeydir ki yeri geldiğinde gizemli bir kadın gibidir. Anlamak zordur, bilmecelerini çözmek gerekir.
Şey öyle bir şeydir ki bazen alenen ortadadır anlatmak istediği. Anlatır ve çekilir köşesine.
Şey öyle bir şeydir ki yeri geldiğinde kibar adamın sövgü dolu haykırışlarıdır. Terbiyesi sadece ‘şey’e müsaade eden adamın savurduğu savuracağı küfürümsülerin baş tacı olur.
Şey öyle bir şeydir ki anlat anlat bitmez. Mesela, annemle iletişimimizin koptuğu noktanın kaynağı bu ‘şey’dir. Cümle içinde o kadar çok geçer ki anlamak imkânsızlaşır, bir daha sormak anlamsızlaşır. Vazgeçerim. “O kadar çok şey kullandın ki yine bir şey anlamadım.” derim. Annem de “ Evet bir o şeyi şey etsem…” diye başlayıp devamını getiremediği cümlesini havada bırakır, susar. Vazgeçer. Annem için şeyini, derdini demek istiyorum, anlatmak zordur artık.
İşte ‘şey’ öyle bir şeydir ki, yeri gelir anne- kız arasına bile girer.
Her durumun, her nesnenin diğer adıdır. Çok yönlüdür.
Anlamak istemeyene yabancıdır, kısırdır.
Hem sevilen, hem reddedilendir.
Kimine göre özgür bir kelimedir her şey olabildiği için, kimine göre cahilliğimizin kelime haznemizde yaşayan halidir, kimine göreyse jokerdir.
O şeyi bir şey etsek her şeyi şey etmiş olacağız belki de ama nerde!

Hiç yorum yok: