Öl o zaman!
Tadını çıkar!
Gerçekten istiyorsan neden olmasın? Hem kim tutabilir ki seni verilen kararlardan sonra; senden, gizli kalmış kararsızlığından ve aslında yalnızlığının kıskanç tarafından başka?
Gerçekten istemedikten sonra da ölünmez ki canım...
Canın yaşamak mı çekti?
Yaşa o zaman!
Tadını çıkar!
Gerçekten istiyorsan neden olmasın? Hem kim durabilirki senin heyecanının, sevgi dolu bakışlarının, seçtiğin hayatı yaşama aşkının önünde verilen kararlardan sonra; içten içe çürümüş hissetmenden, -mış gibi yapışlarından, kabullenemeyişlerinden başka?
Gerçekten istemedikten sonra da yaşanmaz ki canım...
Gerçekten istemedikten sonra da ölünmez ki canım! Şakası bile yapılmaz. Korkutur seni bu seçim. Yalnızlığını körükler. Bir kere körüklendi mi yalnızlığın böylesi, kıskançlığa gebedir artık. Çok zaman geçmeden doğacak bir kıskançlık... Herkesin senin kadar, en az senin kadar, yalnız olmasını istersin. Ölmeyi hiç istemezken, bu uğurda ölmeyi deneyebilirsin bile. Yeter ki acısını yaşadıklarının acısı başkaları tarafından da yaşansın.
(...)
Korkularını yenemedin bari düştüğün komik duruma bak! Ders al! Bakkala gitmekle bir sanıyorsun sen ölmeyi ki dikkat çekmeye çalışıyorsun. “Heyy, ben bakkala gidiyorum, bir şey isteyen var mı?” der gibi... Ölme annem sen. Beceremezsin, hakkını veremezsin. Hoş, yaşamanın hakkını ne kadar verebilirsin ki?
Arafta bekle, biz geliriz!
Gerçekten istemedikten sonra da yaşanmaz ki canım! Yaşanır da öylesine yaşanır, tadına varılmaz. Yaşamak, gerçekten içinden gelerek, yaşamayı severek yaşamak uzağında kalır senin. Tanıdık gelmez, severek yaşayanlar.
(...)
Yaşıyormuş gibi yapıp onların tattıklarını tatmak istersin belki ama önce atladığın bir noktaya geri dönmen lazım; sana engel olan herşeyi kabullenmen, bağrına basman, tazelenmen lazım. Öbür türlüsü daha da çok çürütür seni. Gerçekten oynamak istiyorsan, mızıkçılık yapmadan var ol oyunda.
Ve sonra yaşa!
Hakkını ver ama, -mış gibi yaşama
Yoksa aklım kalır!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder