Maskelenmiş Sevişme

Güzel gözlerin var! Bakışların hüzünlü biraz; olsun korkma hüzünlü bakmaktan ki aksın hüzün gözlerinden ve geçip gitsin hayatından.

Dudaklarının kıvrımları... İncecik narin!

Gülümseyişinde kaybolabilirim aslında ama hep gözlerindeki hüzün yansıyor dudaklarına... Olsun, hüzünle kıvrılan dudaklarında başka güzellikler yüklü sanki beni içine alan. Hüznünde de kaybedebilirm kendimi. Yeterki saf olsun, sahtelikten uzak olsun, sana yakışır olsun... Ben hepsini kucaklarım; seni kucaklarım, olduğun gibi! Aşığım!

Sana

salt güzelliğine

içtenliğine

sevincine

isyan edişlerine

şaşkınlığına

merakına

hüznüne

göz yaşlarına

bütünüyle

olağan çıplaklığıyla

sana, sana, sana...

Ama en çok saçlarına!

Ben hep okşarım saçlarını, sen uyu güzelim. Uyu, tüm saflığınla. Güne başlayana kadar gerçeksin, bir tek uykuda gerçeksin. Sen uyu, ben izlerim tüm gerçekliğini güzelim. Ben saçlarını okşarım senin...

Gün başladığında, sen güne hazır olduğunda, ben saçlarından tanıyacağım seni. Onlar hatırlatacak bana senin kim olduğunu. Saçlarından seveceğim seni...

(...)

Tüm hüznünü ardına gizlediğin o masken var ya! İşte o maske getiriyor sana ardında sakladığın hüznü. Getiriyor ki hep başrolde olsun. Getiriyor ki sen onu günün kahramanı yap. Sen hüzünlen, o güçlensin istiyor. Senin günü kurtardığını sandığın o şey işte bu kadar içten pazarlıklı bir ucube aslında... Sana söyleyemiyorum artık bunları güzelim, seni kurtaramıyorum. Çünkü istemiyorsun, ben de saçlarınla yaşıyorum. Maskenin ardındayken sen, sana ulaşamıyorum; öyle yabancısın.

Saçlarınla yetiniyirorum. Saçlarından seviyorum seni, saçlarından tanıyorum. Bir tek o güzelim saçlarının uçuşmasını engelleyemiyor bu maske. Bir tek onun sadeliğine ilişemiyor. Bir tek onlar özgür kalıyor. Bir tek onlar benim hayran olduğum gibi kalıyor gün başladığında bir tek onlar gerçek...

Hayır, sen maskenin ardındayken olmaz güzelim.Öpemem seni, sarılamam... İşte o yüzden, ben saçlarından severim seni gündüzleri.

Geceye kalır hep sevişmeler...